๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : แนะนำการปฎิบัติ อย่าหลงตัวเองว่าได้มโนมยิทธิ จะทำให้เกิดมานะ

เทศน์ : การมีพระรัตนตรัยอยู่ในจิต การหลงตัวเองว่าดีแล้วนำไปสู่อกุศลกรรม

ปกิณกะธรรม : ความทุกข์สุขอันเกิดจากการมีขันธ์ ตามรู้ให้ทันและละ

ปกิณกะธรรม : การเคารพในสิ่งที่ไม่เห็นเป็นทางเดินของผู้ปฏิบัติ

ปกิณกะธรรม : แนะนำการปฎิบัติพระกรรมฐาน แค่ไม่ลังเลสงสัยในคุณของพระพุทธศาสนา และมีความเพียรอยู่ตลอด

กรรมฐาน : การเจริญเมตตา และการไม่ปรารถนาประทุษร้ายผู้ใด ไม่โต้ตอบต่อคนที่ประทุษร้ายตอบ

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พร ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : พระคาถาอิสวาสุ พุทธสังมิ องค์ของสมาธิจิตที่สงบยิ่ง

๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : ในการทำของมงคล

เทศน์ : การพ้นทุกข์ ด้วยความไม่โลภไม่โกรธไม่หลง มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

ปกิณกะธรรม : เครื่องวัดในการปฎิบัติ ละความโกรธ ลักษณะความโกรธของพระอริยบุคคล

กรรมฐาน : ความโลภโกรธหลง มีเหตุมาจากตัณหา และอุปาทานความอยาก

ปกิณกะธรรม : แนะนำการเก็บของวัตถุมงคล ผู้ใดที่บริสุทธิ์ผู้นั้นย่อมได้ของบริสุทธิ์ดั่งพระอรหันต์

ปกิณกะธรรม : อนุสสติ ในการเก็บเงินไว้ตอนแก่เพื่อรักษาตน

นิทาน : เทวดาที่มีหน้าที่ให้คนพ้นทุกข์เมื่อมีภัยพิบัติ การเตรียมการรับมือด้วยการสะสมเสบียง

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาของหลวงพ่อฤาษีฯที่มองเห็นได้ยาก

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พร ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : การบูชาครูด้วยดอกไม้สามสี จะมีผลต่อผู้สอนและผู้ปฎิบัติ

เทศน์ : องค์ของการตรัสรู้เป็นคาถา (โพชฌงค์ ๗) กายไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา

ตอบปัญหาธรรม : บุพกรรมที่เนื่องกันอ้างคุณพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

ตอบปัญหาธรรม : การพูดด้วยความเมตตาเป็นอาวุธที่ดีที่สุด สิ่งที่น่ากลัวคือความโง่

ปกิณกะธรรม : สนทนาธรรมกับหลวงน้าหมอ หมอใหญ่คือพระพุทธเจ้า

กรรมฐาน : ฌาน ๔ แบบละเอียดด้วยอารมณ์นิพพิทาญาน ใคร่ครวญเสมอนำไปสู่ทางหลุดพ้น

ปกิณกะธรรม : การปฏิบัติแบบละเอียดด้วยอารมณ์นิพพิทาญาน

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาเป็นห่วงของผู้ปฏิบัติ การเข้าถึงสังขารุเปกขาญาณ

ปกิณกะธรรม : ผลบุญส่งผลให้การปฏิบัติต่อเนื่อง พระกรรมฐานจะเกิดปัญญาก็เพราะผลบุญของผู้ปฏิบัติ

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พรอุปมาผู้ปฏิบัติเปรียบเสมือนนักรบที่มีกำลังใจเดียวกัน ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

เทศน์ : การมองการเกิดมีทุกข์ การละความโกรธไม่พอใจ(ปฏิฆะ) กับติดของสวยของหอม (กามราคะ)

ปกิณกะธรรม : วิปัสสนาญาณ ๙ เพื่อการระงับจิตปรุงแต่ง นิวรณ์ จะหลุดพ้นได้ต้องใคร่ครวญสังโยชน์

กรรมฐาน : การทำให้มีความสบายใจตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ด้วยวิปัสสนาญาณ ๙

ปกิณกะธรรม : การปฎิบัติด้านจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ปกิณกะธรรม : การจับภาพพระให้ใสมีอารมณ์เป็นตัววัด

ปกิณกะธรรม : การอยู่ในสมณเพศ

ตอบปัญหาธรรม : ในการจับภาพพระในห้องน้ำ บุพกรรมที่ทำมาระหว่างแม่กับลูก

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาเตือนข้อปฎิบัติ และผลของพุทธคาถา พุทธัง เมฆะนิมิตรจิตตัง มะอะอุฯ

ปกิณกะธรรม : การเทิดทูนคุณของพระหาทีประมาณได้

ปกิณกะธรรม : พระเมตตาเตือนเสียงธรรมให้กับผู้ที่เนื่องกันเพื่อไม่ให้เกิดโทษ

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พร ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

เทศน์ : อานิสงส์การให้ทาน ให้สิ่งใดได้สิ่งนั้น ผู้ใดตั้งใจฟังธรรมผู้นั้นจะเกิดปัญญา

ปกิณกะธรรม : การติดปีติ การใคร่ครวญอยู่เสมอ การมีทุกข์อันเกิดจากกาย

ปกิณกะธรรม : การมีอุปาทานถือว่าไม่มีอยู่จริง เป็นไปตามวิบากกรรม

กรรมฐาน : การมองตัวเองว่าสกปรก การไปพระนิพพานด้วยการละสังโยชน์ ไม่ว่าพรหมโลก เทวโลก มนุษย์โลก

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พรถวายสังฆทาน ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

นิทาน : เทวดาผู้มีอุปาทานหลงตัวหลงตนกว่าตัวเองดี คนละดีจะถึงดี

๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาของหลวงพ่อฤาษีที่มองเห็นได้ยาก การคบมิตรเปรียบเสมือนทั้งชีวิต

เทศน์ : กรรมฐานทุกกองมีไว้เพื่อดับนิวรณ์ การเข้าใจความจริง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นิวรณ์

ปกิณกะธรรม : อย่าประมาทในความดี การทำความดีสักทีต้องใช้กำลังใจ

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาเตือนอย่าลืมข้อปฎิบัติ โดยการติดสุข (ปีติ) ให้เอาทุกข์มาใคร่ครวญอยู่เสมอ

ปกิณกะธรรม : การเป็นสาวกอย่าไปฝืนกรรมของใคร ฟุ้งในการทำความดี

นิทาน : งูเห่ากับการกินที่เป็นทุกข์

ปกิณกะธรรม : พระเมตตาให้ตักเตือนการเอาข้อความธรรมอย่าเอาส่วนหนึ่งส่วนใดมา ต้องเอามาให้ครบ

๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปกิณกะธรรม : การใคร่ครวญในทางปฏิบัติ

เทศน์ : ความเพียรต้องอาศัยความอดทน

ปกิณกะธรรม : จิตคือสมบัติของเรา ต้องฝึกจิตรู้ให้ครบ

ปกิณกะธรรม : การเชื่อที่ไม่สงสัย การมองความจริงให้ครบ

ปกิณกะธรรม : ถามตอบข้อปฏิบัติ รู้ให้ทันว่ามีพระพุทธเจ้าอยู่กับเราตลอด

ปกิณกะธรรม : พระเมตตาให้แนวทางในการอยู่ธุดงค์

๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

เทศน์ : อิมาหัง ภะคะวาคาถา

ปกิณกะธรรม : กฎธรรมดาของผู้มีกาย มองตัวเองว่ายังไม่ดีเสมอ

กรรมฐาน : ไม่สนใจจริยาผู้อื่น

ปกิณกะธรรม : ความเมตตาที่มีต่อผู้ปฏิบัติเสมอกัน

ปกิณกะธรรม : พุทธคาถา พุทธัง เมฆะ นิมิตรจิตตัง มะอะอุ

พระเมตตาพร : พระเมตตาให้พร ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕